Aquí vos deixo as bases do concurso do que vos falei: O monte é a nosa vida
Translate
Mostrando entradas con la etiqueta Montentérate. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Montentérate. Mostrar todas las entradas
lunes, 9 de marzo de 2015
viernes, 27 de febrero de 2015
Fonteboa/Asunción Antelo
Onte aproveitamos ben o día. Pola mañá acudimos a Fonteboa para
participar en dous obradoiros: Horta Ecolóxica e Apicultura. Ambos moi
interesantes. Grazas compañeiros polas explicacións e pola vosa
hospitalidade! ...e polo mel, delicioso!
Deixamos Fonteboa rumbo a Segufe para visitar á nosa querida rexoubeira Asunción Antelo.Quedamos abraiados ao contemplar tanta arte. Unha bágoa que non conte cun maior apoio institucional.
La Voz de Galicia
Que pasa na Costa
A profunda mirada de Segufe
Deixamos Fonteboa rumbo a Segufe para visitar á nosa querida rexoubeira Asunción Antelo.Quedamos abraiados ao contemplar tanta arte. Unha bágoa que non conte cun maior apoio institucional.
La Voz de Galicia
Que pasa na Costa
A profunda mirada de Segufe
lunes, 23 de febrero de 2015
lunes, 9 de febrero de 2015
Oda á natureza...
Sin árboles, sin vida
Los pajarillos están tristes
porque los árboles se van.
Se quedarán sin refugio,
sin ellos ¿qué harán?
Los árboles lloran,
porque los van a talar
y ya no existirán,
sin ellos, ¿qué harán?
Las flores están tristes,
porque los árboles se van.
¡Adiós amigos!.
Sin ellos, ¿qué harán?
Noemí.
La naturaleza
Estoy mirando al río correr,
estoy mirando al bosque florecer.
estoy mirando al sol iluminar,
estoy mirando a un niño soñar.
Raúl.
Cucuruchito
Cucurucho, cucuruchito,
de todos, tú el más bonito.
Esperemos que no llores
por los rayos de los soles,
y que rías sin parar
por el soplido del mar.
Así, te prometo, sin dudar
que no te dejaré marchar
y que nunca te van a talar.
Lara M.
El bosque
Estoy soñando con el bosque
lleno de alegría
y vida.
Estoy soñando con los bosques
llenos de árboles
y animales.
Tengo una pesadilla:
¡El bosque no está!
¿Quién lo ha podido talar?
Ahora todo desaparecerá,
y el río
que lo recorre
sólo quedará.
Me he despertado,
el bosque sigue ahí
Cuánto tiempo resistirá
nadie me podrá contestar.
De nosotros dependerá.
Xairo.
La naturaleza
El bosque es verde
con sus vivos colores
el bosque con su vida
te da una calurosa bienvenida.
Álex.
¿Qué hacer?
¡Me aburro, me aburro!
¿A dónde voy?
¡Al campo, al campo!
y allí,¿qué haré?
¡Jugar, jugar!
Pero, ¿con quién?
Con las flores
que van a florecer,
y los animales
¿qué van a hacer?.
No puedo decírtelo,
me tengo que ir,
pero seguro que
comer, correr y reir.
Ángela.
Sin título
(¿Será una personificación de la naturaleza?. No importa, sea lo que sea, ¡nos encanta!)
La conocí tiempo atrás,
y el dónde y el cómo no importa ya,
porque el día que la encontré,
la miré y me enamoré de sus ojos de miel.
Salí a caminar con ella,
a conocerla, mientras admiraba su belleza,
su piel, tan blanca como la luna,
y el rosa de sus labios que tanto me gusta.
Extraño cada segundo del día
la alegría que a su lado sentía
y me paso las noches enteras,
soñando con volver a verla.
Alejandro G.
O monte
Chegando ao monte
os paxaros escoito cantar.
Un esquío comendo unha pina
nunha pola está.
Ao lonxe, oise o peto
toc, toc, toc
picando o piñeiro que
está medio seco.
No monte oise algo de todo...
xabaríns,
corzos,
lobos,
coellos,
mouchos e demais
están a pasear,
pero non os debes molestar,
porque tal vez fuxirán
e ao seu fogar
non voltarán.
Lara S.
O Monte
O monte vestido de gala,
co seu traxe verde
e os seus botóns amarelos.
O monte é sabio
coas historias que lle contan.
O monte está triste,
cando o sol se viste de levitín
nunha noite oscura,
quen o fará rir?
Alejandro C.
Los pajarillos están tristes
porque los árboles se van.
Se quedarán sin refugio,
sin ellos ¿qué harán?
Los árboles lloran,
porque los van a talar
y ya no existirán,
sin ellos, ¿qué harán?
Las flores están tristes,
porque los árboles se van.
¡Adiós amigos!.
Sin ellos, ¿qué harán?
Noemí.
La naturaleza
Estoy mirando al río correr,
estoy mirando al bosque florecer.
estoy mirando al sol iluminar,
estoy mirando a un niño soñar.
Raúl.
Cucuruchito
Cucurucho, cucuruchito,
de todos, tú el más bonito.
Esperemos que no llores
por los rayos de los soles,
y que rías sin parar
por el soplido del mar.
Así, te prometo, sin dudar
que no te dejaré marchar
y que nunca te van a talar.
Lara M.
El bosque
Estoy soñando con el bosque
lleno de alegría
y vida.
Estoy soñando con los bosques
llenos de árboles
y animales.
Tengo una pesadilla:
¡El bosque no está!
¿Quién lo ha podido talar?
Ahora todo desaparecerá,
y el río
que lo recorre
sólo quedará.
Me he despertado,
el bosque sigue ahí
Cuánto tiempo resistirá
nadie me podrá contestar.
De nosotros dependerá.
Xairo.
La naturaleza
El bosque es verde
con sus vivos colores
el bosque con su vida
te da una calurosa bienvenida.
Álex.
¿Qué hacer?
¡Me aburro, me aburro!
¿A dónde voy?
¡Al campo, al campo!
y allí,¿qué haré?
¡Jugar, jugar!
Pero, ¿con quién?
Con las flores
que van a florecer,
y los animales
¿qué van a hacer?.
No puedo decírtelo,
me tengo que ir,
pero seguro que
comer, correr y reir.
Ángela.
Sin título
(¿Será una personificación de la naturaleza?. No importa, sea lo que sea, ¡nos encanta!)
La conocí tiempo atrás,
y el dónde y el cómo no importa ya,
porque el día que la encontré,
la miré y me enamoré de sus ojos de miel.
Salí a caminar con ella,
a conocerla, mientras admiraba su belleza,
su piel, tan blanca como la luna,
y el rosa de sus labios que tanto me gusta.
Extraño cada segundo del día
la alegría que a su lado sentía
y me paso las noches enteras,
soñando con volver a verla.
Alejandro G.
O monte
Chegando ao monte
os paxaros escoito cantar.
Un esquío comendo unha pina
nunha pola está.
Ao lonxe, oise o peto
toc, toc, toc
picando o piñeiro que
está medio seco.
No monte oise algo de todo...
xabaríns,
corzos,
lobos,
coellos,
mouchos e demais
están a pasear,
pero non os debes molestar,
porque tal vez fuxirán
e ao seu fogar
non voltarán.
Lara S.
O Monte
O monte vestido de gala,
co seu traxe verde
e os seus botóns amarelos.
O monte é sabio
coas historias que lle contan.
O monte está triste,
cando o sol se viste de levitín
nunha noite oscura,
quen o fará rir?
Alejandro C.
domingo, 8 de febrero de 2015
viernes, 6 de febrero de 2015
Javi |
Raquel |
Raúl |
Sergio |
Xairo |
Andrea |
Nuria |
Alejandro C. |
Ángela |
Alejandro G. |
Noemí |
Lara M. |
Javier P. |
Marco |
Fabiola |
Samuel |
Mario |
Lara S. |
Dani. |
lunes, 26 de enero de 2015
Montentérate/poemas
Se pinchades neste enlace, veredes algunhas composicións poéticas cuxa temática é o verde: as árbores, o monte,..Trataremos de elaborar as nosas propias, a ver que sae!
Se pinchades neste enlace, veredes algunhas composicións poéticas cuxa temática é o verde: as árbores, o monte,..Trataremos de elaborar as nosas propias, a ver que sae!
martes, 9 de diciembre de 2014
martes, 28 de octubre de 2014
Lendas da zona...
A PEDRA CABALEIRA
Fonte: a miña avoa, a lenda
contoulla súa nai.
No
Monte do Castelo, Anxeriz, existe unha pedra grande que se chama a Pedra
Cabaleira e ao lado hai outra pedra plana. Conta a lenda que a Pedra Cabaleira
levouna ata alí unha anciá na cabeza e a que está ao lado levouna de molido.
A FÉRVEDA DE ENTRECRUCES
Fonte: a miña avoa, a lenda
contoulla súa nai.
Conta a lenda que na férveda
de Entrecruces hai unha viga de ouro enterrada. Algunhas veces foron varias
persoas para intentar sacala, pero de momento sen resultado.
Xairo Campos
Xairo Campos
Suscribirse a:
Entradas (Atom)