Translate

lunes, 9 de febrero de 2015

Oda á natureza...

Sin árboles, sin vida

 Los pajarillos están tristes
porque los árboles se van.
Se quedarán sin refugio,
sin ellos ¿qué harán?

Los árboles lloran,
porque los van a talar
y ya no existirán,
sin ellos, ¿qué harán?

Las flores están tristes,
porque los árboles se van.
¡Adiós amigos!.
Sin ellos, ¿qué harán?
     
                     Noemí.


La naturaleza

Estoy mirando al río correr,
estoy mirando al bosque florecer.
estoy mirando al sol iluminar,
estoy mirando a un niño soñar.

                                    Raúl.


Cucuruchito

Cucurucho, cucuruchito,
de todos, tú el más bonito.
Esperemos que no llores
por los rayos de los soles,
y que rías sin parar
por el soplido del mar.
Así, te prometo, sin dudar
que no te dejaré marchar
y que nunca te van a talar.

                           Lara M.

El bosque
 
Estoy soñando con el bosque
lleno de alegría
y vida.

Estoy soñando con los bosques
llenos de árboles
y animales.

Tengo una pesadilla:
¡El bosque no está!
¿Quién lo ha podido talar?
 Ahora todo desaparecerá,
y el río
que lo recorre
sólo quedará.

Me he despertado,
el bosque sigue ahí
Cuánto tiempo resistirá
nadie me podrá contestar.
De nosotros dependerá.

                           Xairo.

La naturaleza
El bosque es verde
con sus vivos colores
el bosque con su vida
te da una calurosa bienvenida.

                                 Álex.

¿Qué hacer?

¡Me aburro, me aburro!
¿A dónde voy?
¡Al campo, al campo!
y allí,¿qué haré?
¡Jugar, jugar!
Pero, ¿con quién?

Con las flores
que van a florecer,
y los animales
¿qué van a hacer?.

No puedo decírtelo,
me tengo que ir,
pero seguro que
comer, correr y reir.

                     Ángela.


 Sin título
(¿Será una personificación de la naturaleza?. No importa, sea lo que sea,  ¡nos encanta!)

La conocí tiempo atrás,
y el dónde y el cómo no importa ya,
porque el día que la encontré,
la miré y me enamoré de sus ojos de miel.

Salí a caminar con ella,
a conocerla, mientras admiraba su belleza,
su piel, tan blanca como la luna,
y el rosa de sus labios que tanto me gusta.

Extraño cada segundo del día
la alegría que a su lado sentía
y me paso las noches enteras,
soñando con volver a verla.

                                     Alejandro G.



O monte

Chegando  ao monte
os paxaros escoito cantar.
Un esquío comendo unha pina
nunha pola está.

Ao lonxe, oise o peto
toc, toc, toc
picando o piñeiro que
está medio seco.

No monte oise algo de todo...
xabaríns,
corzos,
lobos,
coellos,
mouchos e demais
están a pasear,
pero non os debes molestar,
porque tal vez fuxirán
e ao seu fogar
non voltarán.

                             Lara S.

O Monte
O monte vestido de gala,
co seu traxe verde
e os seus botóns amarelos.

O monte é sabio
coas historias que lle contan.

O monte está triste,
cando o sol se viste de levitín
nunha noite oscura,
quen o fará rir?

                            Alejandro C.











No hay comentarios:

Publicar un comentario